تمام دعواها سر لحاف من است

شخصی شبی سرد زیر لحاف خوابیده بود. از کوچه صدای دعوا و هیاهویی شنید. لحاف را بر سر کشید و بیرون رفت تا ببیند چه خبر است. هیاهو کنندگان که چند نفر مست بودند، چون او را دیدند، لحاف را از سرش کشیدند و فرار کردند.

شخص به خانه برگشت. زنش پرسید: چه خبربود؟

گفت: تمام دعواها سر لحاف من بود.

به ریش خود می خندد

ابلهی شیطان را در خواب دید. ریش او را محکم گرفت و چند سیلی سخت در بنا گوش او نواخت و گفت: ای ملعون ریش خود را به تزویر بلند کرده ای که مردمان را فریب دهی؟ همین الان تو را به سزایت می رسانم.

این بگفت و خواست سیلی دیگری را به او بزند که ناگاه از خواب پرید و ریش خود را در دست خود دید و به خود خندید.

تنبل مرو به سایه، سایه خودش میایه

تنبلی در آفتاب خوابیده بود.

گفتند: برخیز و برو در سایه بخواب.

گفت: لازم نیست، یک ساعت دیگر سایه خودش می آید.

الف را نمی گویم، جانم خلاص

کودکی را هر چه ملا تنبیه می کرد که بگوید «الف»، نمی گفت.

از کودک پرسیدند: مگر گفتن «الف» این همه زحمت دارد که نمی گویی؟

گفت: «الف» گفتن کاری ندارد، اما بعد از آن «ب» را باید بگویم و بعد «پ» را و «ت» را تا «ی» ... .

از همان ابتدا «الف» را نمی گویم و جانم خلاص!

از این دم بریده هر چه گویی بر می آید

از کسی پرسیدند که خر، می زاید یا تخم می گذارد؟

گفت: از این دم بریده هر چه گویی بر می آید.

بسم الله الرحمن الرحیم

وبلاگ قرن بیست و یکم (قاب عکس سه بعدی)

شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن

رمضان مبارک

ماه رمضان