کور می شوم، لال می شوم اما خر نمیشوم

به فیلسوف و دانشمند یونانی گفتند: کور شو! فورا چشم بر هم گذاشت.

گفتند: مَشنو! گوش خود را گرفت.

گفتند: مَگو! دست بر لب نهاد.

گفتند: مَدان! گفت: بر این یکی دیگر قدرت ندارم. کور می شوم، کر می شوم، لال می شوم ولی خر نمیشوم.

چراغ ما خاموش شد، چراغ شما روشن

شخصی گاو مریضی داشت و هر شب با عَیالش چراغ بر می داشت، به طویله می رفتند و مراقب بودند که گاو نمیرد.

از قضا مشتری ای پیدا شد و گاو را خرید.

فروشنده، ضمن گرفتن پول گاو به خریدار گفت: «چراغ ما خاموش شد، چراغ شما روشن» .

و خریدار هم که از این جمله سَر در نیاورد، با خوشحالی گاو را برد.

از ماست که بر ماست

درخت جوانی پیش درخت پیری رفت و گفت: خبر داری که چیزی آمده که ما را می بُرد.

درخت پیر گفت: برو ببین از ما هم چیزی همراه او هست؟

وقتیکه درخت جوان رفت، دید دسته اَره و دسته تیشه از چوب است.

آنوقت آمد و گفت: دسته اَره و تیشه از چوب است.

درخت پیر آهی کشید و گفت: از ماست که بر ماست.

آدم گرسنه ایمان ندارد

مردی از گرسنگی در حال مرگ بود. شیطان برای او غذایی آورد به شرط آنکه ایمان خود را به او بفروشد.

مرد پس از سیر شدن، از دادن ایمان خودداری کرد و گفت: آن چه را که در حال گرسنگی فروختم بیخودی بود چون آدم گرسنه ایمانی ندارد که بفروشد.

تمام دعواها سر لحاف من است

شخصی شبی سرد زیر لحاف خوابیده بود. از کوچه صدای دعوا و هیاهویی شنید. لحاف را بر سر کشید و بیرون رفت تا ببیند چه خبر است. هیاهو کنندگان که چند نفر مست بودند، چون او را دیدند، لحاف را از سرش کشیدند و فرار کردند.

شخص به خانه برگشت. زنش پرسید: چه خبربود؟

گفت: تمام دعواها سر لحاف من بود.

به ریش خود می خندد

ابلهی شیطان را در خواب دید. ریش او را محکم گرفت و چند سیلی سخت در بنا گوش او نواخت و گفت: ای ملعون ریش خود را به تزویر بلند کرده ای که مردمان را فریب دهی؟ همین الان تو را به سزایت می رسانم.

این بگفت و خواست سیلی دیگری را به او بزند که ناگاه از خواب پرید و ریش خود را در دست خود دید و به خود خندید.

تنبل مرو به سایه، سایه خودش میایه

تنبلی در آفتاب خوابیده بود.

گفتند: برخیز و برو در سایه بخواب.

گفت: لازم نیست، یک ساعت دیگر سایه خودش می آید.

الف را نمی گویم، جانم خلاص

کودکی را هر چه ملا تنبیه می کرد که بگوید «الف»، نمی گفت.

از کودک پرسیدند: مگر گفتن «الف» این همه زحمت دارد که نمی گویی؟

گفت: «الف» گفتن کاری ندارد، اما بعد از آن «ب» را باید بگویم و بعد «پ» را و «ت» را تا «ی» ... .

از همان ابتدا «الف» را نمی گویم و جانم خلاص!

از این دم بریده هر چه گویی بر می آید

از کسی پرسیدند که خر، می زاید یا تخم می گذارد؟

گفت: از این دم بریده هر چه گویی بر می آید.