کم گوی ...

 از حکیمی پرسیدند که چرا استماع (گوش کردن) تو از نطق (حرف زدن) تو بیشتر است؟

در جواب گفت: زیرا که مرا دو گوش داده اند و یک زبان؛ یعنی دو چندان که می گویی میشنوی!

کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

 چیزی که نپرسند، تو از پیش مگوی

 از آغاز دو گوش و یک زبانَت دادند

یعنی  که دو بشنو و یکی بیش مگوی