ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
چهار نیروی اصلی در هر هواپیمایی وجود دارد که پرواز هواپیما در گرو عملکرد آنها است: وزن، نیروی پیشران (تراست)، نیروی دراگ (نیروی مقاوم به حرکت) و نیروی لیفت (نیروی بالا برنده).
نیروی وزن که همان شتاب گرانشی اعمال شده به جرم هواپیما از جانب زمین است، هواپیما را به پایین می کشاند. در واقع این همان نیرویی است که با بلند شدن هر چیزی از زمین و به پرواز درآمدنش مخالفت می کند.
نیروی پیشران نیز از گردش بسیار سریع ملخ هواپیما یا در موتور های جت، پره های توربین به وجود می آید که وظیفه آن به جلو راندن هواپیما است. در واقع این همان نیرویی است که پنکه های خانگی نیز آن را تولید می کنند.
نیروی دراگ یا مقاومت درست در جهت مخالف نیروی پیشران به هواپیما اعمال می شود و آن را به عقب می راند. اگر دست تان را از پنجره اتومبیلی در حال حرکت بیرون ببرید، آن مقاومت هوا که دست تان را به سمت عقب هل می دهد همان نیروی دراگ است.
اما چهارمین نیرو یا نیروی لیفت، نیرویی است که هواپیما را مستقیما به بالا هل می دهد و باعث به پرواز درآمدنش می شود. در واقع بال هواپیما به گونه ای است که سطح زیرین آن کاملا تخت و سطح بالایی اش منحنی شکل است. این مسئله باعث می شود تا هوا روی سطح بالایی بال با سرعت بیشتری نسبت به سطح زیرین جریان یابد. با توجه به اینکه جریان هوای سریع تر، فشار کمتری خواهد داشت، بر فراز سطح بالایی بال حالتی خلأ مانند به وجود می آید که بال های هواپیما را به سوی این منطقه کم فشار می ممکد. این نیرو که همان نیروی لیفت است به حدی قدرت دارد که می تواند هیولایی چون بوئینگ ۷۴۷ با بیش از ۳۶ تن وزن را از زمین بلند کند.