افسانه صورت فلکی شیر (اسد)

این صورت فلکی در فصل بهار در نیمکره شمالی و در پاییز در نیمکره جنوبی قابل مشاهده است. نقش آسمانی جزو معدود صورت های فلکی است که به نام خود شباهت زیادی دارند. او در آسمان همچون سلطان حیوانات جلوه می کند!

صورت فلکی اسد در زمان های باستان از تقدس ویژه ای برخوردار بود؛ به خصوص در مصر باستان. این تقدس به طغیان سالانه نیل و قرارگرفتن خورشید در صورت فلکی اسد مربوط می شود، زیرا این طغیان برای باروری زمین اهمیت حیاتی داشته است.

اسطوره این صورت فلکی زیبا و درخشان به خوان اول هرکول، قهرمان افسانه ای یونان، مرتبط می شود. هرکول در این ماموریت موظف بود شیری را از بین ببرد که در روستای نمیا موجب آزار و اذیت اهالی شده بود. جانور درنده عملا شکست ناپذیر بود و پوست او سخت تر از فولاد می نمود. این شیر از اولاد تیفون، بزرگترین هیولای جهان، بوده است و بر طبق بعضی از داستان ها او توسط تیفون یا سگ ارتس و یا حتی توسط خدای ماه سلن زخم ناپذیر شده است. غاری که شیر خوفناک و وحشی در آن می زیست دو راه خروجی داشت و جانور درنده به راحتی می توانست خود را از یکی از دو دهلیز نجات دهد. 

اما هرکول که پهلوان دانایی نیز بود برای انجام ماموریتش ابتدا یکی از راههای خروجی را بست و بر سر راه خروجی دیگربه کمین شیر خطرناک و ترسناک نشست و دو ماه طول کشید تا او را پیدا کرد. هرکول با کمان خود نیزه هایی به سوی حیوان پرتاب نمود، ولی نیزه ها به پوست سخت جانور کارگر نیفتاد و کمانه کرد. هرکول بالاخره موفق شد حیوان درنده را با دستانش خفه کند. جانور مرده نیز برای هرکول مشکلات زیادی ایجاد کرد. زیرا کندن پوست حیوان با ابزار معمولی غیر ممکن بود. تنها یال شیر که سخت تر از الماس بود توانست به قهرمان کمک کند تا عاقبت پوست با شکوه و فولادین را پاره و از بدن جانور جدا سازد.

در عین حال کاری که هرکول انجام داد به وسیله گیلگمش خدای خورشید نیز انجام گرفته بود. برخی می گویند که ارتباط شیر با خدای خورشید نیز انجام گرفته بود. برخی میگویند که ارتباط شیر با خدای خورشید حاصل انطباق این صورت فلکی در منطقه البروج بابلی با انقلاب تابستانی است.

بزرگ ایزدان، زئوس، عاقبت شیر را به یکی از زیباترین صورت های فلکی منطقه البروج تبدیل کرد تا ما را در تمام زمانها به یاد پیکارهای قهرمانانه هرکول بیندازد. بسیاری از اقوام باستانی ستاره اصلی صورت فلکی اسد را که قلب الاسد نام دارد، مظهر قدرت و فرمانروای آسمان می شمردند. فارس ها آن را یکی از چهار نگهبان آسمان می دانستند که ثروت، قدرت و افتخار با خود می آورد.

برگرفته از کتاب اساطیر یونانی و صورت فلکی