الف را نمی گویم، جانم خلاص

کودکی را هر چه ملا تنبیه می کرد که بگوید «الف»، نمی گفت.

از کودک پرسیدند: مگر گفتن «الف» این همه زحمت دارد که نمی گویی؟

گفت: «الف» گفتن کاری ندارد، اما بعد از آن «ب» را باید بگویم و بعد «پ» را و «ت» را تا «ی» ... .

از همان ابتدا «الف» را نمی گویم و جانم خلاص!