آتلانتیس، تمدن گمشده

مکان‌های اسرارآمیز و بناهای فراوانی روی زمین وجود دارند که منشا و انگیزه برپایی آنها قرن‌هاست ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. بعضی از آنها تنها در صفحات کتاب‌ها و ذهن مردم وجود دارند و بعضی دیگر اگرچه وجود خارجی دارند، ولی اسرارشان هنوز کشف نشده است.

هرم بزرگ خئوپس در مصر، ستون‌های عظیم استون‌هنج در انگلستان و خطوط منسوب به قوم اینکا در بیابان‌های پرو که تنها از آسمان دیده می‌شوند، از این جمله‌اند. اما به جرات می‌توان گفت که هیچ‌ یک از آن‌ها به جذابیت و مرموزی آتلانتیس نیست؛ قاره گمشده‌ای که بیش از ۲ هزار کتاب، مقاله و شعر درباره آن نوشته شده و جست‌ و جو برای کشف آن به کشف تمدن‌هایی مانند تمدن هلن در یونان، تمدن مایاها و اینکاها در قاره آمریکا منجر شده است.

نام آتلانتیس نخستین بار از زبان فیلسوف بزرگ یونان، افلاطون خارج شد. وی حدود 350 سال قبل از میلاد مسیح (در اواخر عمرش) در رساله تیمائوس (Timaeus) چنین نوشت: « ۱۲ هزار سال پیش از این، جزیره‌ای بزرگ وجود داشت با تمدنی ستایش‌انگیز موسوم به آتلانتیس. »